Zondag 16 Juni 2024 was het dan eindelijk zover!

Na een jaar hard trainen en hiervoor leven, moest alles samen komen. De wekker om 3:45 uur om te ontbijten 2,5 uur voor de race. Dan nog een lange tijd wachten voor het mocht beginnen. Na een uur ijsberen in het startvak, ging het los. Het besef van alle uren trainen en de race al 100 keer te hebben doorlopen in mijn hoofd, ging het eindelijk beginnen.

Zwemmen was prachtig in het helblauwe meer. Wat verderop het meer was wat meer golfslag door de wind. Het laatste stuk in het “Lendkanal” was ook erg bijzonder, wat een supporters! Zwemmen ging volgens plan; rustig aan begonnen, zodat ik gaandeweg mijn warm-up vanzelf deed en zo de controle bleef houden over het tempo.

Toen naar de transitie, wetsuit uit en fietsschoenen aan, helm op en gaan. 180 km fietsen met 2000 hoogtemeters in het verschiet. In het begin super kunnen rijden in het droge weer. Daar gingen de afdalingen nog met volle controle en vertrouwen. Maar moeder natuur zorgde na 1,5 uur fietsen voor stortbuien aan regen en windvlagen. Dit maakte de afdalingen, die eerder met soms 74 km/h gingen, nu onmogelijk.

Op 50 km op de route, in een bocht, ging ik lelijk onderuit op mijn fiets. Ik viel hard op mijn heup/bil en de fiets vloog door de lucht tezamen met de bidons! Gauw opgestaan, alles bij elkaar geraapt en na een snelle fietscheck gelukkig geconstateerd dat het alleen fysieke pijn was. Oke… dat gaat bijten worden, dus de komende 130 km fietsen en daarna de marathon!! De rest in de afdalingen moeten afremmen ivm de veiligheid door het natte wegdek en scherpe bochtjes.

Na 180 km eindelijk de transitie van fiets naar hardlopen.Dus de fietsschoenen uit, nieuwe sokken aan (alles was zeiknat), helm af en hardloopschoenen aan. Toen voelde ik al, na dik 5 uur fietsen, dat de bil stram was.. Oeps, naja ergens anders aan denken: “Het stopt een keer, let’s go!”

De marathon begonnen met het vasthouden van de snelheid waarop ik vele km’s getraind had. Deze heb ik redelijk mooi vast kunnen houden. Het leuke bij de marathon was, dat je meer mensen op de route hebt en er dus ook veel supporters langs de kant staan. Maar ik wist ook dat alle supporters thuis meeleefden. Een mooie gedachte die helpt, is dat mijn pijn tijdelijk is en ik er zelf voor gekozen heb om mee te doen. Mensen die te maken hebben of krijgen met een ziekte, er niet voor kiezen en soms de pijn maar te verdragen hebben.. (en wat heb ik ook veel deelnemers zien lijden op en langs het parcours… Sommigen werden met medische hulp afgevoerd.)

Uiteindelijk gefinisht op 10 uur en 52 minuten, waar mijn doel 11 uur was. Dus top, zeker als ik terugkijk op de omstandigheden bij het fietsen!

Lieve mensen, supporters, vrienden en familie: Super bedankt voor het medeleven en het steunen van mijn Stichting!

---

---

Data

---